بوی عطرت نکند قاتل جانم بشود_۲

یک روز هم می شود که آنقدر بوی سیگار و عفونت استشمام می کنی مریض می شوی...استخوان هایت مریض می شود و به جان گوشت تنت می افتد و چنجه اش می کند...یک روز می شود که از خودکشی های مدام و زد و خورد های منجر به مرگ روحت مثل صادق خان هدایت در انزوا خورده می شود...آن روز فقط کافی ست چند دقیقه سرت را روی میز کارت بگذاری تا مریض بعدی از در وارد شود...همان که عطر "دانهیل آبی" اش از زمین می کَنَدت...آن وقت تمام ضعف و بی حالی ات با افیون غریبانه ی اویَت از بین می رود...و حالا تنها با خیال او: "مریض بعدی..."